به تاریخ امروز

خیلی زمان گذشته است، زری جان! اینجا متروک متروک است. طاقچه ها خاکی خاکی، فرش ها پر از غبار. نم به گچ دیوار ها حمله کرده است، تبله کرده اند و ریخته اند کف زمین، لامپ وسط مهمانخانه سوخته است، تنها لوستر خانه تنها یک چراغ سالم دارد که آن هم با زدن پریز برق شکست. انگار قدیم ترها جریان ثابت برق شهر با الان متفاوت بود. دیگر مثل سابق نمی نویسم، امروز بحث مفصلی با مادر کردم و از خودم بیزار ام، انگار چند سال است که نوشتن را کنار گذاشته ام. اما فقط چند ماه است. چند ماه کوتاه در مقابل عمری که با نوشتن گذشته است. ذهن ام رو به تحلیل است، خیال نوشتن نامه ها را از سرم بیرون کرده ام، گفته اند از تو خبری نیست. از تو هیچ خبری نخواهد آمد. زری کجا رفته ایی تو؟ کجایی زری جان که خانه هوای تو را دارد و دل ما هم فقط پیش تو باز می شود.