بعد از بیست سال برای اولین بار

پنداری پرده بالا رفته باشد و بازی شروع شده باشد . برای بعد ها می نویسم که یکبار تا پایان متن را نوشتم و دوباره همه چیز را پاک کردم . بهتر است از زندگی واقعی بنویسم . از روزهای واقعی . این بار بدون دخالت خیالپردازی .  باران می بارد . پدر بخاری خانه را راه انداخت . صبح حالم کمی بد شد ، بیشتر از کمی . گاهی از درد گریه ام در می آید . گاهی هم شاید می ترسم که این آخرین باری است که درد را احساس می کنم . کمی روزهایم از هم جدا شده اند ، انگار هر روز فصل تازه ایی باشد . شاید حالا که توی این خانه هستم و خانه مثل سابق نیست همه چیز برایم بی ربط به نظر می رسد . جدا افتاده و بی معنی ,هیس آبرو دارها فریاد نمیزنند ...ادامه مطلب